Szlifierska dekoracja patery składa się
z obwodowych wzorów geometrycznych
(łuków, siatek i gwiazd), rozmieszczonych
w podziale na osiem części. Główna zdobina
szlifów klinowych wgłębnych znajduje się na
zewnętrznej stronie talerza. Uzupełniająca
zdobina ze szlifów fasetowych płaskich jest
na zewnętrznej stronie uchwytu. Większość
warstwy czerwonej na spodzie talerza została
zdarta. Pozostałości kontrastują ze
szkłem bezbarwnym, pozwalając dostrzec
nawet drobną siatkę. Szkło rubinowe pozostawiono
na obramowaniu i w centrum patery,
w tym również we wnętrzu wysokiego
uchwytu, zwieńczonego przezroczystą kulą,
dającą przez fasetowanie złudzenie brylantu.
Szkło nabrało tu właściwości pryzmatycznych,
przepięknie rozszczepia światło, a całe
naczynie wręcz rozświetla stół.
Z ziemi i ognia – wywiad z Michałem Puszczyńskim
Odnalezione Graale Marcina Zielińskiego
Fredrik Nielsen. Abstrakcyjny ekspresjonista
Henryk Lula. Ceramika. Sztuka materii
Stefan Sadowski – Czarodziej szkła. Wspomnienie
Master class. Zdobienie ceramiki przy użyciu barwionych mas lejnych
Inspirowany naturą materiał ceramiczny odbijający do 99,6% promieniowania słonecznego
Wrocławski serwis królewski
Jak stać się kolekcjonerem porcelany, a nie jej zbieraczem? Poradnik dla początkujących kolekcjonerów. Cz. 2
Wypalanie ceramiki w edukacji artystycznej
