Z informacji na grawerunku wiemy, że hutniczo szklankę powlekał i wydmuchał pomocnik majstra C. Wolff (z rodu szlifierza Ignatza Wolffa) 8 lutego 1850 r. Szklanka była wytworzona samodzielnie powlekaniem i wydmuchiwaniem jako końcowy sprawdzian jego umiejętności hutniczych. Wolff pracował nadal na tym stanowisku, lecz dodatkowo dokształcał się jako uczeń na samodzielnego hutnika szkła, czyli majstra. Po trzech latach takiego praktycznego dokształcania mógł przystąpić do egzaminu końcowego. Opisywana szklanka została oceniona jako dobrej jakości wyrób hutniczy przez miejscowy zespół kwalifikacyjny, w którego skład wchodził najstarszy, wysoko kwalifikowany hutnik szkła oraz właściciel huty. Carl Wolff uzyskał świadectwo–patent na majstra hutnika szkła 8 lutego 1850 r.
Wywiad z Małgorzatą Dajewską – wielką damą polskiego szkła artystycznego
Alchemia Aleksandry Kujawskiej - wywiad z artystką
Wanda Golakowska i cztery dekady Pracowni Ceramiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
Szklane domy – szkło w architekturze
Transfer grafiki na podłoża ceramiczne
Stara technika origami w nowym zastosowaniu dla szkła
Polscy projektanci szkła – Beata Szajna
Huty szkła w Wołominie do II wojny światowej
Rzeźba w porcelanie, porcelana w rzeźbie - projekt Koła Naukowego „Nowa ceramika”
Relacja z Łódź Design Festival 2023
