dr Stefania Żelasko, Lutosław Lichota
Harrachowski puchar par force, przedstawiający pogoń za wilkiem to rzadkość kolekcjonerska. Mordercza gonitwa za przewodnikiem watahy i w finale jego zakłucie, uchodziło w owych czasach w Karkonoszach (Riesengebirge) za wyższy stopień umiejętności w myśliwskim rzemiośle.
Par force to specyficzny rodzaj polowania, konno ze sforą psów na zwierzynę, którą ściga się, aż padnie ze zmęczenia. Prowadzący polowanie oraz każdy z wyznaczonych przez niego myśliwych dysponował:
• znakomicie ujeżdżonym, zrywnym i skocznym, rasowym koniem,
• trzema wytresowanymi, gończymi, rasowymi psami,
• bardzo długim, rzemiennym biczem, z którego czasami „strzelał” w kierunku gonionego zwierza, by je przestraszyć, zdezorientować a nawet powalić,
• bronią osobistą, którą były wyłącznie dwa bardzo długie sztylety, używane do dobicia padłego ze zmęczenia zwierza
. Par force było przede wszystkim polowaniem na jelenia i dzika, rzadziej lisa i wilka. Stąd na szkłach myśliwskich najczęściej przedstawiano grawerowane scenki z gonitwy za zwierzętami z pierwszej pary. G
Grawerunek na czarze pucharu:
→ Strona przednia czary: wypukły medalion, poziomy prostokąt 9,5 x 6,5 x 0,3 cm o ściętych narożach, ośmiokątny, owalnopłaski. Wewnątrz medalionu od prawej ku lewej – wgłębnie, wyrzeźbiona (ciętym rytowaniem) myśliwska scenka figuralna par force w technice Tiefschnitt, tj. podpowierzchniowe, kilkupoziomowe, precyzyjne grawerowanie o wielu szczegółach w dekoracji krajobrazowej i figuralnej.
→ Prawa strona medalionu: wysokie, rozłożyste, liściaste drzewo na trawiastej murawie, z niską krzewiną.
→ Centrum medalionu: jeździec – myśliwy z długim biczem w prawej dłoni, siedzący na galopującym koniu. Obok, dwa gończe psy pędzące po trawiastej murawie
→ Lewa strona medalionu: dwa niewysokie iglaste drzewa na trawiastej murawie z niską krzewiną. Rozciągnięty ku ziemi pędzący wilk, doganiany przez trzeciego, gończego psa ...
Cały artykuł dostępny w nr 4/2023 "Szkła i ceramiki". Zamów już teraz