Tradycja wyrobu nowożytnych kamei sięga lat 80. XVIII w., kiedy
w Czechach zaczęto przeprowadzać pierwsze eksperymenty technologiczne
z portretami w szkle. Jednak najwcześniejsze udokumentowane
przykłady pochodzą z końca tego stulecia, a następne
z ok. 1800 r. z Francji. W tym czasie zainteresowanie techniką
cameo-incrustation rozwijało się także po drugiej stronie kanału
La Manche, dlatego trudno jest określić stopień wzajemnych inspiracji
między wytwórcami. W Anglii do wzrostu zainteresowania
antycznymi kameami i ich współczesnymi wersjami przyczynił się
James Tassie (1735–1799), szkocki grawer i modeler, współpracownik
dr Henry’ego Quina (1717–1791) oraz ceramika Josiaha
Wedgwooda (1730–1795). Tassie drogą eksperymentów opracował
skomplikowaną technikę wyrobu kamei: od sporządzenia woskowego
projektu, przez negatywową formę w siarce, po relief wykonany
ze szklanej pasty. Tassie wykonywał również pozytywowe
portrety kameowe z czerwonej siarki. Kamee Tassiego wykonane
z białego szkła nie były zamknięte w bańce szklanej, w przeciwieństwie
do późniejszych właściwych sulphides.
Wywiad z Małgorzatą Dajewską – wielką damą polskiego szkła artystycznego
Alchemia Aleksandry Kujawskiej - wywiad z artystką
Wanda Golakowska i cztery dekady Pracowni Ceramiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
Szklane domy – szkło w architekturze
Transfer grafiki na podłoża ceramiczne
Stara technika origami w nowym zastosowaniu dla szkła
Polscy projektanci szkła – Beata Szajna
Huty szkła w Wołominie do II wojny światowej
Rzeźba w porcelanie, porcelana w rzeźbie - projekt Koła Naukowego „Nowa ceramika”
Relacja z Łódź Design Festival 2023
