Materiały ceramiczne z zasady są niezdolne do plastycznej deformacji w temperaturach pokojowych, jeśli jednak mogłyby być kształtowane przez wykuwanie, gięcie czy rozciąganie bez zniszczenia, pozwoliłoby to znacznie rozszerzyć zakres ich stosowania. Naukowcy już nad tym pracują.
Pomimo wielu wysiłków poświęconych uelastycznieniu ceramiki z wiązaniami kowalencyjnymi, np. poprzez sczepianie mikrostruktury za pomocą wydłużonych ziaren lub uzyskiwania struktur warstwowych (laminowanych), a także pewnej odkształcalności obserwowanej w przypadku amorficznych materiałów ceramicznych, uzyskanie odkształcalnej ceramiki o strukturze krystalicznej i wiązaniach kowalencyjnych jest ciągle wyzwaniem naukowym i technicznym. Powodem takiego stanu są właśnie silne i ukierunkowane wiązania kowalencyjne.
Pod względem siły wiązań atomowych materiały ceramiczne należą do najmocniejszych tworzyw stosowanych w inżynierii materiałowej. Jednocześnie duża siła wiązań ogranicza ruch atomów w obrębie materiału, podczas gdy możliwość przesunięć atomów względem siebie jest warunkiem niezbędnym do odkształcenia plastycznego. Brak plastyczności powoduje, że ciągłość materiałów ceramicznych ulega zerwaniu znacznie poniżej teoretycznie możliwych parametrów wytrzymałości ceramiki, także w porównaniu z powszechnie stosowanymi stopami metali.
Cały artykuł dostępny w nr. 1/2023 "Szkła i ceramiki". Zamów już teraz
Z ziemi i ognia – wywiad z Michałem Puszczyńskim
Odnalezione Graale Marcina Zielińskiego
Fredrik Nielsen. Abstrakcyjny ekspresjonista
Henryk Lula. Ceramika. Sztuka materii
Stefan Sadowski – Czarodziej szkła. Wspomnienie
Master class. Zdobienie ceramiki przy użyciu barwionych mas lejnych
Inspirowany naturą materiał ceramiczny odbijający do 99,6% promieniowania słonecznego
Wrocławski serwis królewski
Jak stać się kolekcjonerem porcelany, a nie jej zbieraczem? Poradnik dla początkujących kolekcjonerów. Cz. 2
Wypalanie ceramiki w edukacji artystycznej
