Z informacji na grawerunku wiemy, że hutniczo szklankę powlekał i wydmuchał pomocnik majstra C. Wolff (z rodu szlifierza Ignatza Wolffa) 8 lutego 1850 r. Szklanka była wytworzona samodzielnie powlekaniem i wydmuchiwaniem jako końcowy sprawdzian jego umiejętności hutniczych. Wolff pracował nadal na tym stanowisku, lecz dodatkowo dokształcał się jako uczeń na samodzielnego hutnika szkła, czyli majstra. Po trzech latach takiego praktycznego dokształcania mógł przystąpić do egzaminu końcowego. Opisywana szklanka została oceniona jako dobrej jakości wyrób hutniczy przez miejscowy zespół kwalifikacyjny, w którego skład wchodził najstarszy, wysoko kwalifikowany hutnik szkła oraz właściciel huty. Carl Wolff uzyskał świadectwo–patent na majstra hutnika szkła 8 lutego 1850 r.
Wystawa prac Andy Munkevicy w Centrum Dziedzictwa Szkła w Krośnie
I Festiwal Szkła Artystycznego – Toruń 2022 Sto twarzy szkła
Filigran, czyli wenecka sztuka tkania szkła
Wyniki analiz dotyczących zasadności wprowadzenia systemu kaucyjnego dla jednorazowych butelek szklanych w Polsce
Chemia budowlana w zielonym świecie
Biomateriały – nowe wyzwania, nowe rozwiązania
Polimeryzacja indukowana fotochemicznie w przyrostowych metodach formowania elementów ceramicznych
Plastyczne odkształcenie w ceramice Si3N4. Fikcja czy rzeczywistość?
Puchar z pokrywą – unikatowa ozdoba stołu ze Szklarskiej Poręby
Fulvio Bianconi – innowator i wizjoner szkła
