Materiały ceramiczne z zasady są niezdolne do plastycznej deformacji w temperaturach pokojowych, jeśli jednak mogłyby być kształtowane przez wykuwanie, gięcie czy rozciąganie bez zniszczenia, pozwoliłoby to znacznie rozszerzyć zakres ich stosowania. Naukowcy już nad tym pracują.
Pomimo wielu wysiłków poświęconych uelastycznieniu ceramiki z wiązaniami kowalencyjnymi, np. poprzez sczepianie mikrostruktury za pomocą wydłużonych ziaren lub uzyskiwania struktur warstwowych (laminowanych), a także pewnej odkształcalności obserwowanej w przypadku amorficznych materiałów ceramicznych, uzyskanie odkształcalnej ceramiki o strukturze krystalicznej i wiązaniach kowalencyjnych jest ciągle wyzwaniem naukowym i technicznym. Powodem takiego stanu są właśnie silne i ukierunkowane wiązania kowalencyjne.
Pod względem siły wiązań atomowych materiały ceramiczne należą do najmocniejszych tworzyw stosowanych w inżynierii materiałowej. Jednocześnie duża siła wiązań ogranicza ruch atomów w obrębie materiału, podczas gdy możliwość przesunięć atomów względem siebie jest warunkiem niezbędnym do odkształcenia plastycznego. Brak plastyczności powoduje, że ciągłość materiałów ceramicznych ulega zerwaniu znacznie poniżej teoretycznie możliwych parametrów wytrzymałości ceramiki, także w porównaniu z powszechnie stosowanymi stopami metali.
Cały artykuł dostępny w nr. 1/2023 "Szkła i ceramiki". Zamów już teraz
Wystawa prac Andy Munkevicy w Centrum Dziedzictwa Szkła w Krośnie
I Festiwal Szkła Artystycznego – Toruń 2022 Sto twarzy szkła
Filigran, czyli wenecka sztuka tkania szkła
Wyniki analiz dotyczących zasadności wprowadzenia systemu kaucyjnego dla jednorazowych butelek szklanych w Polsce
Chemia budowlana w zielonym świecie
Biomateriały – nowe wyzwania, nowe rozwiązania
Polimeryzacja indukowana fotochemicznie w przyrostowych metodach formowania elementów ceramicznych
Plastyczne odkształcenie w ceramice Si3N4. Fikcja czy rzeczywistość?
Puchar z pokrywą – unikatowa ozdoba stołu ze Szklarskiej Poręby
Fulvio Bianconi – innowator i wizjoner szkła
